Wigwams in de woestijn

Nauwelijks terug uit Nederland (Thijs dan), gingen we vorig weekeinde direct door naar de Negev, voor een weekendje met vrienden in een heuse wigwam. Weinig privacy in zo'n tent, maar het heeft wel iets zo midden in de woestijn kamperen. Kampvuurtje, BBQ, muziekje, biertje, verse muntthee gekookt op het eigen vuur. Niks moet, alles mag. Weekend stond in het teken van het afscheid van een Deens - Brits stel, dat inmiddels Jeruzalem voor Brussel heeft verruild (ook een verdeelde stad, maar toch ff anders) en van de eerste regen in het gebied sinds vorige winter. De wigwam lekte alleen in het midden en daar lag niemand te slapen.

Om een beeld te geven van hoe dat er nou uitziet zo'n wigwam-camping, een paar plaatjes. We waren de eersten die aankwamen, dus hadden het rijk nog even voor onszelf.

In de Negev is, zeker voor een woestijn, verrassend veel te beleven. Vlakbij zijn verschillende nationale parken te bezoeken. Populair zijn de steden van de Nabateers, een Nomaden volk, dat rond de derde eeuw n.c., diverse belangrijke handelsroutes controleerde. Via de Negev ging de zgh. "incense route" door naar de kust (Gaza) om vandaar over zee verder te worden vervoerd. Weer veel stenen dus...

Ook weer veel mooie uitzichtspunten, waar natuurlijk naar gekeken moet worden.

Even verderop ligt David Ben Gurion (dat betekent iets met leeuw, hij heeft de naam zelf gekozen...), in 1948 de eerste premier van de nieuwe staat Israel. Het graf van hemzelf en zijn vrouw stelt niet veel voor, maar het, je raadt het al, uitzicht is er weer eens om van te genieten. Goede plek ook voor een groepsfoto.

Onze laatste natuur - cultuur activiteit betrof de zoektocht naar volgens de campingbazin niet te missen en wel zeer bijzondere bloem, die juist nu in bloei stond. Lucky us. Na een wilde 4WD- tocht, voor de eerste keer in low gear, maar vooral veel gehobbel is me bijgebleven. Oh, en de bloem, tsja, veel meer dan een krokusje kan ik er niet van maken. Er kwamen nochthans complete bussen op af, dus toch maar op de foto.

Taybeh October(beer)Fest

Op 11 oktober stond het jaarlijkse Taybeh-bierfeest op het programma. Mocht je je afvragen hoe dat dan zit, alcohol en moslims, het antwoord is eenvoudig; Taybeh is een hoofdzakelijk Christelijk dorpje met een vrij grote brouwerij, waar Taybeh-bier wordt gemaakt, in de varianten blond en donker. Het festival is een jaarlijks terugkomend fenomeen, dat flink wordt gesponsord door de internationale donoren, die zich dan ook in behoorlijke getalen laat zien. Maar het is vooral ook een hoogtepunt voor veel Palestijnen, van jong tot oud. Dit jaar hadden de organisatoren het wat groter aangepakt en het feestgedruis voorzien van een internationaal tintje, uit .... Beieren....

Best grappig, en gelukkig speelden ze niet al te lang, om zich vervolgens weer op het bier te storten. Er was natuurlijk ook de nodige lokale folklore te bewonderen. Zoals een spontane act van wat opgeschoten jongeheren.

En een minder spontane, maar enthousiaste en prima dansprestatie van een groep jongedames.

De avond viel, en die zijn tegenwoordig al best koud, dus vertrokken we kort na het ondergaan van de zon weer naar Jeruzalem.

Het meer van Galilea en de Golan

We hebben de feestdagen gebruikt voor een trip met vrienden naar de Golan. Op weg naar deze bewogen regio, kom je langs het meer van Galilea, niet ver van Nazareth en dus een plek waar veel bijbelverhalen hun oorsprong hebben. Het mooie meer is bijvoorbeeld de plaats waar Jezus over het water heeft gelopen.

.......en waar hij vis en brood vermenigvuldigde voor de hongerige menigte (vereeuwigd in het mozaiek dat te vinden is in de "Kerk van de Brood- en visvermenigvuldiging."

Even verderop is de Church of the Primacy te vinden, die wordt geassocieerd met de preken die Jezus even verderop op een berg heeft gehouden (the Sermon on the Mount).

Een kilometer verderop en een paar honderd meter hoger valt de "Church of the Beatitudes (=wonderen, naar de acht Zaligsprekingen die Christus heeft uitgesproken)" te bewonderen. De gelijknamige berg levert prachtig uitzicht over het meer op.

Onze mini-pelgrimstocht, c.q. crash course bijbelgeschiedenis, eindigde in Kapernaum, waar onder meer de resten van een synagoge te vinden zijn, die vaak door Jezus zou zijn bezocht, en hij zijn eerste discipelen uitkoos.

Door naar de Golan
Dat was dus de weg naar de eigenlijke bestemming, de Golan, waar een aantal van de groep zicht stortten op zware mountainbiketours (gedurende liefst 1 ochtend vergezeld door Thijs :-)). Daarna noopten de hoge temperatures en voorspelde hoogteverschillen tot het verleggen van de ambities naar het toeristische terrein. Dit gold overigens voor tweederde van de groep. Gelukkig leverde de sightseeing tour van vrijdag en zaterdag weer wat mooie foto's op. Onder meer van Fort Nimrod, dat op een hoge rotsheuvel vlakbij de grens met Syrie en Libanon ligt. De structuur van het imposante fort uit de twaalfde eeuw n.c., dat ruim 400 meter lang en 50 meter breed is, is nog goed te herkennen. Evenals de fotomodellen...

Ook hier weer ruimte voor artistieke vergezichtkiekjes.

Binnen de muren zijn ook nog mooie, originele inscripties en tekeningen te zien.

Behalve toeristisch geweld, was er natuurlijk ook veel tijd voor ontspanning. Hoogtepunten: een anderhalf uur durende, spannend tot het einde, hartenjaagpotje, Engels/Nederlands-scrabble (gemoederen raakten verhit toen het door ondergetekende gelegde veelpuntenwoord "ut" werd geweigerd door de overige spelers, overduidelijk scrabble-analfabeten), en een dagje natuurbad (ijskoud water mocht de pret niet drukken, wel het aantal baantjes).

Je zou al met al bijna vergeten dat je in de Golan bent, waar tijdens de Zesdaagse en Yom Kippur-oorlog, resp. in 1967 en 1973, flink gevochten is en waar de grootste tankslag allertijden plaatsvond. Her en der word je daar echter zeker aan herinnerd, vlakbij de grens regent het afgezette stukken land, voorzien van opwekkende bordjes "Beware Mines" en "Closed Military Zone." Met enige regelmaat kom je roestige tanks tegen, die men bij wijze van souvenir heeft laten liggen. Om enig recht te doen aan deze kant van de Golan tot slot nog een plaatje van een overvliegende Israelische legerhelikopter.

De Cultuurvreters op pad

Behalve hard werken aan dingen als het versterken van de Palestijnse 'Civil Society' (vooral Klaartje) en het economisch welvaren van de Palestijnse boeren (vooral Thijs, met een paar uurtjes per dag), hebben we ook weer onze culturele en religieuze verkenning van het heilige land opgepakt.

Op een vrije maandagochtend heb ik (Thijs) me verdiept in de geschiedenis van Jeruzalem. Anderhalf uur guided tour door het Tower of David Museum. Erg interessant: van de vroege Joodse periode van Abraham (ca. 2000 jaar voor de moderne jaartelling), naar de tijd van illustere koningen als David en Salomon, vervolgens via Assyriers en Babyloniers naar de Romeinen en Grieken en toen de Moslims, die hardhandig werden verdreven door de kruisvaarders, die op hun beurt ook weer hun biezen moesten pakken toen Salah eh-Din aan de horizon verscheen, gevolgd door een periode van Mamluk-overheersing, Ottomaanse hegemonie, Britten (na WO I), naar de moderne geschiedenis vanaf 1947....Een hele kluif, maar erg interessant en met mooie uitzichtspunten over de oude stad. Extra'tje is dat het museum gebouw zelf al dateert van de tijd van Herodus, een stroman van de Romeinen, (1e eeuw na Christus) en in puike staat verkeert.

Tower of David Museum

Nablus

Van een heel andere orde, maar niet minder interessant was onze trip naar Nablus van afgelopen weekend. Nablus is hier doorgaans vooral een gespreksonderwerp omdat het bekend staat als een plek waar regelmatig botsingen plaatsvinden tussen het Israelische leger en Palestijnse militante bewegingen. Om het gevaar dat uit Nablus komt (zo zien de Israelische autoriteiten het in ieder geval wel) te beteugelen is de stad middels check points hermetisch afgesloten van de buitenwereld. Zonder speciale toestemming komen mannen tussen de 16 3n 45 sowieso de stad niet uit, auto's mogen zonder autorisatie de stad evenmin uit (de taxi-industrie vaart er wel bij...). De 'gelukkigen' die stad wel uit mogen worden meestal geconfronteerd met ellenlange wachttijden, vaak in de brandende zon. Hoe hoog de spanningen daardoor op kunnen lopen bleek vandaag weer: een Palestijnse studente viel vanochtend een Israelische soldaat bij het check point aan met een chemisch middel (zgn. acid attack). Nablus is dan ook rijk aan 'martelaren,' Palestijnen die zijn gedood in hun strijd tegen de bezetter. Door de hele stad zijn portretten met portretten van de gevallenen te 'bewonderen.'

Toch is Nablus veel meer dan een hotspot in het conflict. De stad is enorm rijk aan historie omdat het op het kruispunt van een aantal belangrijke handelsroutes. De Kanaíeten bouwden er 2000 jaar voor Christus al een stad. Het is ook de plek waar Jezus op weg van Nazareth naar Jeruzalem te drinken kreeg van een Samaritaanse vrouw. Op de plek waar dit volgens de overlevering plaatsvond is nu, in de kelders van de Grieks-Orthodoxe kerk die eroverheen is gebouwd, nog de waterput te bezichtigen. Ook zou in Nablus nog de graftombe van Jozef te vinden zijn, al zijn archeologen het erover eens dat het graf alle kenmerken heeft van een moslimgraf. Dat mag helaas niet verhinderen dat de locatie een bron van religieus-politieke ruzies is geworden, en dus vaak de plek van gewelddadige confrontaties is geweest. In de stad is ook altijd veel commerciele bedrijvigheid geweest. Het bekendste is nog wel de zeepindustrie. Hoofdbestandsdeel van de zeep is olijfolie en het productieproces is al vele eeuwen hetzelfde. Om te drogen wordt de zeep creatief gestapeld, en dat levert leuke plaatjes op.

Een wandeling door de levendige binnenstad van Nablus mocht natuurlijk niet ontbreken.

Vlakbij Nablus ligt Mount Gerizim. Een - hoe kan het ook anders - heilige berg (Adam zou uit het steen van deze heuvel zijn 'ontstaan'). Op de top wonen nu de Samaritanen, tenminste wat er van over is gebleven; Ze zijn nog maar met z'n 700-en. De Samaritanen lijken veel op traditionele Joden, maar verschillen op een paar belangrijke punten. Belangrijk onderscheid is dat de Samaritanen niet geloven dat Abraham ooit in Jeruzalem is geweest. Isaac zou niet zijn geofferd op de plek waar nu de Tempelberg is, maar op Mount Gerizim. Dit, en nog veel meer, werd ons uitgelegd door een Samaritaanse priester.

De Dode Zee rollen
Alsof het allemaal nog niet genoeg is, hebben we een weekje eerder ook nog een bezoek gebracht aan het museum waar de Dode Zee-rollen worden bewaard. Meer dan 900 originele documenten, waaronder handschriften van de Hebreeuwse Bijbel en het Oude Testament. Ze werden ontdekt tussen 1947 en 1956 in elf grotten in de buurt van de nederzetting van Qumran bij de Dode Zee. De documenten zijn ondergronds te bewonderen in het Israel museum. Hieronder een foto van de 'bovenkant'. Het witte 'ding' moet lijken op een deksel van de stenen kruik waarin de rollen zaten toen ze werden ontdekt, en is wit om het 'goede' in de mens te symboliseren. Aan de overkant staat een zwarte muur symbool voor het kwaad, dat in ieder mens schuilt (of zoiets...).

Don't mess with the Zohan
Nou, genoeg cultuur voor eventjes, anders gaan jullie denken dat we niks anders meer ondernemen. Vrees niet om deze cultuurmarathon te compenseren zijn we zaterdag naar een Adam Sandler film gegaan: Don't Mess with the Zohan. Hilarisch, extra leuk om dat de hoofdpersoon een ex-Mossad man speelt, die er tussenuit wil om zijn ware droom na te jagen: het werken in een trendy New Yorkse kapsalon, zijn verleden blijft hem echter achtervolgen...Een film vol ongein, foute sexgrappen en stereotypen, maar omdat het gaat over deze regio extra leuk.

Jerusalem Revisited

Zo ben je nog in Den Haag getuige van de huldiging van onze Olympische sporters, bezoek je Recreatiepark de Rommelpot, geniet je een heerlijk diner in Asten (restaurant het Eeuwige Leven...), Japanse culinaire hoogstandjes in Den Haag, en zo ben je weer terug in het Midden-Oosten, Jeruzalem. En, tjee wat is er in de tussentijd veel gebeurd. Toch voelt het ook een beetje alsof we niet weg zijn geweest. De tweede avond zitten we alweer met de vertrouwde vriendenkring in een van de restaurantjes om de hoek ("Askandinya"). De voedselverigiftging die 's nachts volgde daargelaten, voelde het heerlijk om weer terug te zijn en bij te kletsen na vier maanden 'pauze'. Het appartement stond er nog, met als stralend middelpunt poes Boef, die ons vanaf het eerste moment weer in haar hart heeft gesloten, en vice versa natuurlijk...

uitzicht over Jeruzalem

de lokale moskee by night

Klaartje is 's maandags direct aan de slag gegaan bij haar nieuwe werkgever: UNAIS (zie: www.internationalservice.org.uk ), de eerste kennismaking smaakt naar meer. Zelf ben ik nog niet aan 't werk, maar heb deze week wel de mensen op de 'post' met een zoekje verblijd (nou ja, zo voelde het toch :-)). Het weerzien met de aanwezige collega's (Mevat, Jose, Ziad, Hans, Randa, Harry, Khaled, Anita, Hwaida en Hein) was hartverwarmend. Verder stond de week in het teken van (letterlijk) acclimatiseren. Het kwik stijgt dagelijks dik boven de 30 graden en overdag is er weinig actie mogelijk. We voelen dan ook mee met de grote groep moslims die zich streng aan de Ramadan houden, de hele dag in de brandende zon werken en geen druppel drinken, ga daar maar aanstaan. De avonden zijn wel weer heerlijk, een lekker briesje en een mooie 20 graden. De avonden staan 's avonds in het teken van de Iftar, het feestmaal dat genoten wordt na een dag van vasten. Vanavond en morgen worden we zelf ook verwacht op zo'n feestje (gelukkige Ramadan, oftewel Ramadan Kareem).

Er is nog veel meer te zeggen. Belangrijkste is denk ik nog wel dat niet onvermeld mag blijven dat we op een vreemde manier ook genoten hebben van onze vier maanden in Nederland. De bezoekjes, etentjes, bloemen, kaartjes en de fijne gesprekken met familie, vrienden en collega's hebben er voor gezorgd dat de slechte momenten ons nooit lang uit het veld hebben kunnen slaan. Shukran / dankjewel !

Daar zijn we weer

Eindelijk maar weer eens een berichtje. Zoals iedereen inmiddels wel weet heeft ons leven de afgelopen maanden aardig op de kop gestaan. Inmiddels zijn we ons weer langzaam aan het voorbereiden op terugkeer naar Jerusalem. Thijs is bijna klaar met de bestralingen en eind augustus willen we terugvliegen. Ik (Klaartje) ga in ieder geval omdat ik 1 september moet beginnen bij mijn nieuwe baan (bij United Nations Association International Service / UNAIS). Thijs kan hopelijk mee, of gaat eventueel weekje later als er hier nog wat medische puntjes op de i moeten worden gezet.

Bijgevoegd nog wat foto's van ons weekendje texel dat we tussen alle ziekenhuisbezoeken door nog hebben kunnen doen.

Wilders enzo

Het was weer eens tijd voor een berichtje. Allereerst natuurlijk de commotie rond "de film". Die is hier gelukkig tot nu toe redelijk uitgebleven. Zoals voor alle ambassades in het Midden Oosten een hot topic, werd er natuurlijk ook in Ramallah veel over gesproken. Vooral na een gesprek met de Denen, die het de afgelopen jaren toch wel voor de kiezen hadden gekregen. Elke keer als ze dachten dat ze het gehad hadden werd de cartoon weer gepubliceerd en kwam het weer op.

Hoewel er gelukkig nooit echt wat gebeurd is, kregen ze wel veel bedreigende telefoontjes, kleine demonstraties bij Deense mensen thuis voor de deur, dreigingen met kidnapping.

Je zou toch denken dat de palestijnen wel wat meer aan hun hoofd hebben hier (ehhh..de Israelische bezetting), dan de Denen en Nederlanders die hier juist zitten om hun te helpen lastig te vallen, maar dat is allemaal te rationeel gedacht waarschijnlijk.

Anyway, tot zover alles rustig hier. Er is voor ons niet veel veranderd, alleen mag Thijs nu niet meer in z'n eigen auto naar z'n werk, maar moet hij met z'n collega's carpoolen in de gepantserde wagens van het kantoor. We hebben nu wel onze eigen "panic button" in huis. Als je op deze knop drukt gaat er een heel hard alarm af en zou er als het goed binnen 10 minuten security op de stoep moeten staan.

Wat verder nog:

Ohja, ik heb inmiddels mijn 2 weekse intensieve cursus Hebreeuws afgerond. Wil niet zeggen dat ik nu vloeiend Hebreeuws spreek/lees, maar het was wel een erg effectieve cursus. Ook wel interessant om weer eens aan de andere kant van de tafel te zitten. Hoewel het lesmateriaal soms wel een beetje politiek dubieus was, met vragen die we moesten vertalen zoals: "Who is the friend of Israel. Answer: America is the friend of Israel. Is President Bush good? etc.". Omdat ze veel met geluid werkten, dialogen en liedjes etc op CDs, was dat af en toe ook wel apart, met hele blije liedjes over hoe het Israelische volk bomen heeft gepland in Israel en het land nu van hun is. Als je dagelijks met de andere kant van deze realiteit te maken hebt wel vreemd.

De komende tijd zijn we een beetje uithuizig: Thijs gaat morgen weg voor een korte cursus in Den Haag, en dan eind april nog een keer voor een Brabants vriendenweekend.

Ik vertrek maandag voor 2 weken naar de Oekraine (Kiev) voor werk.

Vrolijk Pasen / Yom Purim Sameach en gefeliciteerd Mohammed

Dit weekend is het 3x feest in Jerusalem. Het is uiteraard Pasen, en vandaag zijn we even naar de oude stad geweest, waar processies gelopen worden op de Via Dolorosa. Viel eigenlijk een beetje tegen, veel groepen toeristen (filipijns/russisch/afrikaans etc) die houten kruisen door de straten dragen, maar heel spectaculair was het niet allemaal.

Voor de Joden is het dit weekend Yom Purim. Waar Yom Purim over gaat begrijpen we nog niet helemaal (lang verhaal over Esther die de Joden in Persie van de ondergang redde), maar iedereen wil ons graag uitleggen dat het met veel feesten, eten en verkleedpartijen gepaard gaat. Ik moet zondag (het weekend voor zowel de Joodse als de Islamitische medemens valt hier op vrijdag en zaterdag) dus ook verplicht verkleed naar mijn Hebreeuwse les komen. (Ik volg nu 2 weken een intensieve cursus Hebreeuws want voelde me toch wel erg analfabeet op straat/in de supermarkt/in de bioscoop etc), maar dat terzijde, hoe ik daar gebrainwashed word vertel ik later nog wel). Yom Purim duurt een paar dagen, dus van de week zag ik al overal verkleedde kinderen over straat lopen in West-Jerusalem. Dit weekend is het dus ook de beurt aan de volwassen. Deze foto heb ik helaas niet zelf gemaakt, maar geeft wel mooi de bizarre gewoonte weer van sommige Israeli's die hun geweer (in de supermarkt/Ikea/bij de bushalte) losjes over hun schouder hebben hangen alsof het een handtasje is.

Anyway, Yom Purim dus, en gisteren was het ook de verjaardag van Mohammed, die, als ik het goed heb, al weer z'n 1438ste verjaardag viert.

Wat niet tegenvalt is het weer, vanmiddag lekker aan het zwembad gelegen, het was hier vandaag 30 graden!

Zijn gangetje, op DE film na dan...

Ruim een week na de aanslag op de religieuze school in West-Jeruzalem, gaat het leven weer aardig zijn gangetje. Het was eigenlijk verbazingwekkend rustig, zelfs in/rond Gaza (geen raketten op Sderot, geen invallen van het Israelische leger). Druk gespeculeer dus over een geheim bestand tussen Hamas en Israel (die eigenlijk niet met elkaar praten). De gemoederen raakten echter weer flink verhit nadat Israelische undercover-militairen in Bethlehem vier Palestijnen omlegden, onder verdenking van betrokkenheid bij terroristische activiteiten. De volgende dag dus weer wel raketten vanuit Gaza. Zo blijven we bezig.

De afgelopen week hebben we verder gewoon ons ding gedaan. Gewerkt, 's avonds wat in de stad gegeten en gedronken, woensdag laat opgebleven en duizend doden gestorven totdat Gomes PSV erdoor sleepte. Vandaag naar een muziekvoorstelling geweest. Erg mooi, met de 'oud' (Arabische versie van de gitaar), trommel en contrabas. Klaartje bereidt zich voor op een tweeweekse intensieve cursus Hebreeuws, zodat we ons in de supermarkt wat beter kunnen redden. De Albert Heijn is echt een paradijsje vergeleken bij de supermarkten hier, geloof me. Tergend langzaam, onbeschofte mensen die voorkruipen, geen stoommaaltijden :)

Niets bijzonders dus, ware het niet dat er nieuwe ellende in het vooruitzicht ligt....Vandaag weer eens keer vergaderd over de mogelijke consequenties van de film van Geert W, ditmaal in aanwezigheid van iemand van de Deense Vertegenwoordiging in Ramallah. Zij hebben het behoorlijk voor de kiezen gekregen rond de cartooncrisis. Er is gelukkig (nergens ter wereld) een Deen gewond geraakt of erger, maar ze hebben behoorlijk intimiderende situaties meegemaakt en hun veiligheidsregiem is blijvend aangescherpt. Hopelijk blijft ons dit bespaard, maar we moeten met alles rekening houden. Het scheelt dat we kunnen leren van de Denen en dat onze regering toch stevig afstand neemt van de inhoud van de film. De Denen legden destijds vooral nadruk op de vrijheids van meningsuiting en daardoor werden de cartoons min of meer gezien als de visie van alles en iedereen op de Islam. Nou ja, eerst maar eens kijken wanneer die film nu echt uitkomt. Maar balen is het wel dat we ons met dit soort ellende moeten bezighouden.

En toen kwam het geweld wel dichtbij

Na alle problemen in Gaza de afgelopen week, was het wel te verwachten dat er een tegenreactie zou komen, maar dat dat in Jerusalem zo zijn was dan toch wel weer even schrikken. De veiligheidsmaatregelen zullen vast aardig opgeschroefd worden de komende tijd, maar dat was sowieso al gepland vanwege vriend Wilders.
Het waarom en wie (de aanslag is nog niet opgeeist) is nu nog niet bekend. Verder business as usual, Thijs zit met wat vrienden PSV-Tottenham te kijken, ik zat net met wat vriendinnen sushi te eten in West- Jerusalem toen we het nieuws hoorde.

Hieronder een nieuwsbericht van de volkskrant:
AP/ANP/AFP/DPAgepubliceerd op 06 maart 2008 20:42, bijgewerkt op 6 maart 2008 21:07
JERUZALEM JERUZALEM - Bij een aanslag op een joods educatief centrum in het westen van Jeruzalem zijn donderdag zeker acht doden gevallen. Tientallen personen raakten bij de beschieting gewond. Dat meldden Israëlische hulpdiensten.
De schutters drongen de eetzaal van het gebouw binnen waar zich ongeveer tachtig mensen bevonden, en openden het vuur. Het betreft het seminarie Mercaz Harav yeshiva, een bekend centrum voor joodse studies dat banden heeft met de leiders van de joodse kolonisten op de Westelijke Jordaanoever.
Beide daders zouden zelf ook om het leven zijn gekomen.
De politie kon de ontploffing van een gordel met explosieven voorkomen. Agenten waren op zoek naar een mogelijk derde dader.

Oplaaiende gemoederen

De gemoederen laaien hoog op hier in de regio. Israelische aanvallen, als reactie op hamas-qassam rakketten die 1 Israeli gedood hebben, hebben in de Gaza-strook vele doden (de teller staat nu op minstens 100) en gewonden gemaakt, waaronder veel burgers.

Hoewel de Gazastrook een eind van ons vandaan is, houdt het de mensen hier in de Westelijke Jordaanoever uiteraard ook flink bezig: uit protest waren er vandaag vele demonstraties tegen het geweld in o.a. Nablus, Ramallah en Jerusalem, een dag van Nationale rouw werd afgekondigd en de winkels ed. in de Palestijnse gebieden bleven dicht.

Wij zouden juist vandaag eigenlijk een tripje naar Nablus maken (in "normale" tijden toch al bekend staand om z'n gespannen situatie), maar hebben daar toch maar vanaf gezien en hebben in plaats daarvan, samen met wat Nederlandse vrienden en een Palestijnse gids, de omgeving van Ramallah verkend, waar ook nog aardig wat historische plekken e.d. te vinden zijn. Ook in de kleine dorpjes rond Ramallah was de jeugd zich aan het voorbereiden op demonstraties, hier en daar werden wat vuurtjes met autobanden gestookt, maar omdat men onze gids kende werd er vriendelijk naar ons gezwaaid, en kwam het niet bepaald bedreigend over.

De vraag is wel hoe dit verder gaat, Israel heeft al laten weten niet te zullen stoppen met de aanvallen, ondanks verzoeken van de EU, de UN en zelfs Bush en de Paus om het geweld te beeindigen. Voor meer informatie, zie o.a. dit artikel van Al Jazeera.

Gratis bloemkolen in Gaza

Thijs was gisteren weer in Gaza, de pers was er ook bij, zie dit artikel in de volkskrant,
of download het RTL nieuws van dinsdagavond op uitzending gemist (helemaal aan het eind, vanaf 19 en 1/2 minuut).

Raar land

Raar land hoor, dat Israel/Palestina. Van het weekend was het 17 graden met een lekker zonnetje, en nu zitten we ineens weer midden in een sneeuwstorm.


Nog meer rare dingen: zie bijgevoegde borden: bezoek je een klooster staat er een groot bord bij de ingang dat je geen eten/drinken/hond mee naar binnen mag nemen, maar ook je pistool (!) niet. mm, dat waren wij nou net van plan...

Ook zo'n mooi bord: bij dit souvenirwinkeltje in West-Jerusalem krijg je korting als je moedig genoeg bent de Israelische zaak te ondersteunen. Maar ja, hoe bewijs je dat dan?



Van de week in de landelijke Israelische krant: een serieus artikel van een paar pagina's waarin een Rabbi uitlegde hoe hij, met als basis de Torah en de Talmud, een nationale wetgeving/grondwet wilde vormgeven. Eigenlijk dus net zoals de Sharia, de islamitische religieuze wetgeving, al werd daar uiteraard niet naar verwezen. Had makkelijk gekund, want het kwam min of meer op hetzelfde neer: vrouwen weer achter het aanrecht want anders zorgen ze maar voor te veel afleiding voor de mannen, homosexualiteit streng verboden, doodstraf en marteling toegestaan en ga zo maar door. Mooi ook hoe de "Status of non-Jews' werd beschreven: "Their status will be lower even than that of women". Maarja, als je in Nederland in streng christelijk-gereformeerde dorpen gaat kijken, zal het dit ook niet al te veel ontlopen.
Misschien kan Geert Wilders daar eens een filmpje over maken, hoe dit soort "achterlijke" regels in bijna alle extreme vormen van religie te vinden zijn, het ligt er maar aan of je ernaar wilt luisteren of niet...



De Israelische krant waar ik het net over had (zie http://www.haaretz.com/) geeft trouwens voor ons een interessant inzicht in de dilemma's van het joods-israelische leven en de discussies die daarover gevoerd worden. Bijvoorbeeld over wat nou de ideale echtgenoot is. Veel orthodox joodse mannen (zeker hier in Jerusalem), besteden hun hele leven aan de studie van de Torah en de Talmud, in religieus opzicht ideaal dus. Maar omdat ze geen reguliere baan hebben, brengen ze ook geen inkomen in (behalve geloof ik een kleine toelage), dus blijft de vrouw over om het geld binnen te brengen voor de vaak grote families. Maarja, dat kan toch ook niet de bedoeling zijn, want de vrouwen moesten nou juist achter het aanrecht blijven.


Ook is het dit jaar Schmita: wat betekent dat eens in de 7 jaar moet het land 1 jaar braak liggen, en mag het dus niet bewerkt worden. Voor de Joodse boeren een probleem want die lopen inkomen mis en verliezen hun plek in de (inter) nationale markt, dus wederom veel discussie in de krant: mag je het land dan wel door Palestijnen laten bewerken, of voor een jaar aan hun verpachten?

Genoeg om over te praten dus...

Haifa en Akko

We zijn dit weekend er maar weer eens op uitgegaan, ditmaal richting het noorden, naar Haifa en Akko in westelijk Galilea. Genoeg te zien: natuur (strand en het natuurgebied de Karmel mountains) en cultuur.






Dit is een foto van Haifa. We hadden een beetje een apart hotelletje in de Russische buurt van Haifa, dat ook aangemeld stond als 'Spa'. Wij dus een massage bestellen, in de folder werd gesproken over een Zweedse massage die moest zorgen voor een 'overall sense of well-being'. Nou, dat leek ons wel wat! De hotelmanager meldde trots dat hij voor ons de masseur van voormalig communisten leider Brezhnev had weten te regelen. Tja...Thijs' fantasie van blondharige, blauwogige zweedse masseuses viel enigszins in duigen, we voelen ons nu nog bont en blauw.


Daarna door naar het nabij gelegen Akko. Vanwege z'n 3500 jaar oude geschiedenis (met o.a. als bewoners de phoeniciers, de kanaanieten, de grieken, de romeinen, de arabieren (Saladin), de kruisvaarders (o.a. Richard Leeuwenhart), de Mamluken, de Ottomanen (van wie Napoleon het nog probeerde af te pakken, maar dat mislukte), de Britten die het citadel als gevangenis gebruikte voor politieke (joodse) gevangenen gebruikte en ga zo maar door) is dit historische havenstadje een mengeling kruisvaardersforten, moskeeen, synagoges, kerken en ondergrondse tunnels.
Nu in arabische handen, dus ook een rotzooi en chaos. Het is altijd vrij makkelijk om hier te zien wat Israelisch en wat Arabisch is, ook als je door de West Bank rijdt: strak, georganiseerd, goede wegen, veel vlaggen en met een groot hek er om heen = Israelische settlement. Chaos, overal rotzooi, slechte wegen, minaretten en gezelligheid= Palestijns stadje.
En dat allemaal in een land waarvan de oppervlakte niet veel groter is dan Nederland...

Maar goed, Akko dus: hieronder wat fotos:

Als laatste door naar Carmel National Park, mooi gelegen in de bergen, en waar alles net in bloei begon te staan. Links een foto van Thijs met zijn trots: de Suzuki Grand Vitara.

Weer thuis

Ik ben inmiddels weer thuis in Jerusalem na een verblijf van 3 weken in Egypte. Even lekker vrij, ga volgende week weer lesgeven in Jericho, en in maart waarschijnlijk weer naar de Oekraine. Zoals beloofd nog wat foto's van Egypte:

Dit is Cairo, met de Nijl:

Nog even wat plaatjes van de piramides in Gizeh:

Ik heb natuurlijk ook wel gewerkt: dit is de Fayoum, ongeveer 80 km onder Cairo, een echt landbouwgebied, bijna 50% van alle landbouwproducten uit Egypte komt hier vandaan. Het ligt midden in de gortdroge woestijn, het water voor de irrigatie komt uit de Nijl, waardoor het aandoet als een groene oase. Maar door al het vuilnis, dode beesten, stank en alle arme mensen die daar midden in moeten leven, doet het niet bepaald idyllisch aan.

En nog wat foto's van Wadi Rayan, een beschermd gebied aan de rand van Fayoum. Hier liggen veel fossielen, waaronder botten van walvis-achtigen van 40 miljoen oud. Een jaar geleden stond dit gebied nog wereldwijd in de krant. Een paar Belgische diplomaten waren er met hun 4WD ingereden (terwijl dat helemaal niet mag, er staan overal borden dat je alleen doorheen mag lopen), en dus over een paar van die botten heengereden. Dat leverde een flinke diplomatieke rel op uiteraard. (Foto's zijn gemaakt met de Sony H2 Cybershot voor degenen die dat zo graag willen weten;-).