vrijdag 4 april 2008

Wilders enzo


Het was weer eens tijd voor een berichtje. Allereerst natuurlijk de commotie rond "de film". Die is hier gelukkig tot nu toe redelijk uitgebleven. Zoals voor alle ambassades in het Midden Oosten een hot topic, werd er natuurlijk ook in Ramallah veel over gesproken. Vooral na een gesprek met de Denen, die het de afgelopen jaren toch wel voor de kiezen hadden gekregen. Elke keer als ze dachten dat ze het gehad hadden werd de cartoon weer gepubliceerd en kwam het weer op.

Hoewel er gelukkig nooit echt wat gebeurd is, kregen ze wel veel bedreigende telefoontjes, kleine demonstraties bij Deense mensen thuis voor de deur, dreigingen met kidnapping.
Je zou toch denken dat de palestijnen wel wat meer aan hun hoofd hebben hier (ehhh..de Israelische bezetting), dan de Denen en Nederlanders die hier juist zitten om hun te helpen lastig te vallen, maar dat is allemaal te rationeel gedacht waarschijnlijk.

Anyway, tot zover alles rustig hier. Er is voor ons niet veel veranderd, alleen mag Thijs nu niet meer in z'n eigen auto naar z'n werk, maar moet hij met z'n collega's carpoolen in de gepantserde wagens van het kantoor. We hebben nu wel onze eigen "panic button" in huis. Als je op deze knop drukt gaat er een heel hard alarm af en zou er als het goed binnen 10 minuten security op de stoep moeten staan.


Wat verder nog:

Ohja, ik heb inmiddels mijn 2 weekse intensieve cursus Hebreeuws afgerond. Wil niet zeggen dat ik nu vloeiend Hebreeuws spreek/lees, maar het was wel een erg effectieve cursus. Ook wel interessant om weer eens aan de andere kant van de tafel te zitten. Hoewel het lesmateriaal soms wel een beetje politiek dubieus was, met vragen die we moesten vertalen zoals: "Who is the friend of Israel. Answer: America is the friend of Israel. Is President Bush good? etc.". Omdat ze veel met geluid werkten, dialogen en liedjes etc op CDs, was dat af en toe ook wel apart, met hele blije liedjes over hoe het Israelische volk bomen heeft gepland in Israel en het land nu van hun is. Als je dagelijks met de andere kant van deze realiteit te maken hebt wel vreemd.


De komende tijd zijn we een beetje uithuizig: Thijs gaat morgen weg voor een korte cursus in Den Haag, en dan eind april nog een keer voor een Brabants vriendenweekend.

Ik vertrek maandag voor 2 weken naar de Oekraine (Kiev) voor werk.