Gelukkig nieuwjaar

Allereerst bij deze natuurlijk iedereen een gelukkig nieuwjaar gewenst!

Het is al weer een tijdje geleden sinds we voor het laatst ons weblog hebben bijgehouden (excuses...), maar dat betekent natuurlijk niet dat er niks gebeurd is. Vorige week hadden we Klaartje's familie (ouders + zus Vera) op bezoek, zij hebben hier kerstmis gevierd. Na een rondje door Jerusalem, zijn we voor een paar dagen naar Jordanie vertrokken, om daar de opgravingen bij Petra te bezoeken. Na wat geduld en verwarring bij de Jordaans-Israelische grens (je moet je bij ongeveer 10 verschillende loketten melden), zijn we langs de Dode Zee naar Petra gereden. Foto's zijn bijgevoegd, maar de landschappen zijn in het echt nog vele malen mooier.

Weer terug in Israel hebben we nog wat bezoekjes aan Jericho en Bethlehem gebracht, en toen was de week al weer voorbij.

Time flies...Volgende week (vanaf 4 januari) zijn we weer een weekje in Nederland, we hopen jullie dan allemaal weer even te zien.

Mijn eerste echte klus

Ik (Klaartje) heb mijn eerste echte 'freelance-consultancy' klus binnen, hoera. Via Thijs ben ik in contact gekomen met een van de grootste lokale NGOs hier, genaamd PARC, zie ook hun website. Zij doen veel projecten in de West Bank en Gaza op het gebied van duurzame landbouw en milieu. Uiteraard wordt een aantal van hun projecten ook gesponsord door de Nederlandse overheid, zoals het op dit weblog al veel besproken 'Gaza-bloemen-project'. Inmiddels geef ik nu les aan 20 landbouwstudenten in Jericho en probeer ik hun de basisbeginselen van het Project Management bij te brengen. Erg leuk om te doen, want de studenten (ca 20/21 jaar) zijn erg enthousiast. Na het behalen van hun Bachelors degree in Agriculture/Plant Production/Animal Husbandry worden ze nu een jaar opgeleid tot agronoom. Het is intern, dus de groep van 20 studenten (jongens en meisjes) verblijft een heel jaar in het Agricultural Education Centre, en mogen 1 x in de 3 weken een paar dagen naar huis. De 'colleges' vergen wel redelijk wat voorbereiding qua presentaties, achtergrond materiaal, rollenspellen, oefeningen etc, dat ook allemaal weer in het Arabisch moet worden vertaald, want het niveau van Engels verschilt behoorlijk tussen de studenten. Maar de discussies met en vragen van de studenten zijn interessant, en het geeft ook wat meer een kijkje in hun levens. En ik word er nog aardig voor betaald ook!


Jericho, de oudste en nog bewoonde stad ter wereld, ligt op ca 40 minuten rijden van Jerusalem, vlakbij de Dode Zee, dus om er te komen moet je dwars door de woestijn (uitkijken voor overstekende kamelen en geiten) van 800 m boven zee niveau (hoogte Jerusalem), naar ca -300 m onder zee niveau. Het gaspedaal heb ik op de heenweg dus niet nodig.


Bijgevoegd een foto van Thijs met op de achtergrond Jericho, genomen vanaf een klooster dat tegen een rotswand is gebouwd (ook op de foto). Als je op de foto's klinkt kun je ze groter zien. De tweede foto geeft ook een beetje een idee van het rotsachtige en bergachtige woestijnlandschap waar je door heen rijdt om er te komen. Of, zoals de Lonely Planet Guide het beschrijft: 'Half the fun of Jericho is the drive from Jerusalem, where the stubby green and chalky white topography gives way to smooth caramel mounds and brown velvet moonscapes'. Tja, had het zelf niet beter kunnen zeggen...

Op TV

Jaja, Thijs was inderdaad op televisie, wie niet met z'n ogen geknipperd heeft op het verkeerde moment, kon hem o.a. zien bij het RTL-nieuws van afgelopen maandag (19:30).
Voor wie dit historische moment gemist heeft: je kunt de uitzending downloaden op RTL uitzending gemist
Onderaan de pagina staat het RTL-nieuws, klik op 'bekijk'. Thijs is rond de 17e minuut in beeld.

onze nieuwe namen

Hierbij ons nieuwe naambordje voor op de deur. Allebei onze namen werken niet zo goed hier, Klaartje is lastig, maar Klara begrijpt gelukkig wel iedereen. Thijs is nog moeilijker, omdat dat in het Arabisch eigenlijk een scheldnaam is (Tais betekent zoiets als 'debiele oude bok', heel fijn...). Op z'n businesskaartje, en dus onze voordeur, staat nu in het Arabisch dus Qais, wat wel een goede naam is, afkomstig uit de Arabische versie van 'Romeo en Julia': 'Qais en Laila'.

Ik (Klaartje) ben nog steeds druk bezig met het Arabisch onder de knie te krijgen. Het spreken lukt al wel een beetje: laatst moesten we in onze klas een mop in het arabisch vertellen. Ik heb geprobeerd om de mop van het konijn die naar de bakker gaat en om worteltjestaart vraagt te vertellen, maar aan het eind lachte niemand helaas ;-). Ook de moppen van mijn Deense/Spaanse/Amerikaanse/Japanse/Griekse klasgenootjes kwamen niet echt over. Moppen tappen in een andere taal blijkt dus lastig.

Verstaan is vaak lastiger dan spreken, omdat het Arabisch nogal bloemrijk is, er bestaan zoveel verschillende woorden voor hetzelfde, en ik ben al blij als ik 1 versie van het woord weet.

Schrijven en lezen is nog moeilijker, omdat het geschreven Arabisch veel klassieker is dan het gesproken Arabisch, en men de klinkers weglaat, wt ht lzn bst lstg mkt, bn nmglk. Je moet het eigenlijk zien als een soort puzzelen, een kruiswoordraadsel is er niks bij.

Ik ben begonnen in de Arabische Nijntje, maar het lukt maar zeer moeizaam. Misschien dat ik het over een week uit heb.

Verder was de Midden Oosten conferentie in Annapolis natuurlijk 'a big thing' hier. Demonstraties en verhoogde veiligheidsmaatregelen leidden ertoe dat het soms lastig was Jerusalem in en uit te komen.

Hier regent het nu af en toe, wat hard nodig was want het is ca een half jaar droog geweest, goed voor de plantjes dus. Maar als de zon schijnt kun je overdag nog prima zonder jas over straat, 's avonds koelt het wel aardig af. Wij kijken hier nog wel eens NOS journaal, en hebben uiteraard medelijden met jullie in het gure herfstweer. Ook blijven wij zo op de hoogte van alle Nederlandse perikelen, de ambassade(s) hier zijn zich al aan het voorbereiden op de nieuwe GeertWilders Film, hopelijk gaat dat niet leiden tot 'Deense cartoon' toestanden.

Thijs is vandaag naar de Gaza-strook, de Nederlandse diplomaten zijn hard bezig geweest met lobbyen bij de Israelische overheid om de grens daar een beetje open te krijgen, zodat bloemen en aardbeien geexporteerd kunnen worden. De Nederlandse pers (NOS, RTL etc) zou ook aanwezig zijn, dus allemaal opletten of jullie Thijs (of tenminste zijn baas) nog voorbij zien komen op de TV!

Vakantie in eigen land

Eerst zou het Cyprus worden - uurtje vliegen - maar de vluchten zaten vol. Toen dachten we naar het Noorden te gaan (Golan, Galilea), maar daar was het volgens betrouwbare bronnen al veels te koud. Op donderdag dus maar besloten dat het het Zuiden zou worden. Toch gemakkelijk: vakantie in eigen land. Eerste stop, op zaterdag, was Mitzpe Ramon, een prachtige, reuzachtige krater midden in de Negev woestijn, maar wel een wat uitgestorven bedoening. Beste restaurant was bij het visitors centre. Ook logies vinden viel niet mee. Zeker nadat tot onze teleurstelling de Alpaca-farm vol bleek (een liefhebber haalde jaren terug een paar honderd lama's en alpaca uit Chili en begon er een boerderij mee in de woestijn).

We eindigden onze eerste nacht van de vakantie daarom in de plaatselijke youth hostel, koude douche en stapelbed, who needs more. Volgende dag toch weer terug naar de Alpaca farm, voor een paardrijtocht naar de rand van de krater.

Onder begeleiding van gids en een paar border collies, sjokten we (nou ja de paarden dan) 1,5 uur door de gelukkig nog niet zo hele hete woestijn. De paarden, alpaca's en lama's waren niet het enige wildlife waarop we getracteerd werden. Een heuse kudde Ibexen was ook zo vriendelijk om uitgebreid voor ons te poseren.

Na zoveel verantwoord toerisme, zijn we maar snel naar een van de minst inpirerende badplaatsen aan de Rode Zee gegaan: Eilat. Vier dagen en nachten in het REEF hotel, omringd door de Russische medemens. Maar, als uitvalsbasis voor duiken met dolfijnen, hiken en chill out strandlocatie voldeed het hotel prima. Was voor ons allebei een primeur trouwens dat duiken. Was maar een half uurtje onder begeleiding (d.w.z. constant handje vasthouden van instructeur), maar toch wel spannend en bijzonder dat de dolfijnen op een paar meter voorbij zwemmen.

Een echte highlight was verder ons bezoek aan King's City, dat als een soort van efteling wordt aangeprezen, ook de lonely planet sprak van High Tech...Nou dat hebben we geweten, Asten Kermis en de tentoonstelling van de handenarbeid-resultaten van een kleuterklas is nog meer High Tech dan deze veredelde poppenkast. In zijn zieligheid was het dan wel weer grappig...Gisteren zijn we dan weer uit Eilat vertrokken en inmiddels via de Dode Zee (we ruiken allebei heerlijk naar een zwavelbad en zijn helemaal zacht van de dode zee modder) weer in Jeruzalem.

Nieuwe huis: foto's

Bij deze dan eindelijk maar eens wat kiekjes van ons nieuwe huis. Nog steeds niet helemaal af (lampen, gordijnen etc ontbreken nog), maar inmiddels wel met plantjes, internet, TV en alle kasten in elkaar.
Hiernaast een plattegrondje zodat jullie het een beetje snappen. Bij elkaar is het appartement ca 130 m2.
Dit is dus zithoek 1 ->


en dit is zithoek 2






Van zithoek 1 naar zithoek 2 via de eethoek


De keuken








De slaapkamer





Balkon 2




En natuurlijk:de logeerkamer

In de krant

Thijs was van de week op bezoek in de Gaza strook samen met een journalist van de Volkskrant die daarover een stukje schreef, klik hier:

De Dode Zee en Masada

Vandaag hebben we ons maar even van de verhuisperikelen losgeworsteld (gas doet het nog niet, hoe de satelliet TV werkt snappen we niet en internet hebben we ook nog niet aan de praat, maar gelukkig kunnen we het wireless network van onze bovenburen aftappen, dus kunnen we wel het blog bij houden ;-).

We hebben een tripje gemaakt naar de dode zee en Masada, een aanrader voor eenieder die bij ons komt logeren. Masada omvat de ruines van een 2000 jaar oud fort, ooit door Herodes gebouwd, dat op de bergen ligt aan de rand van de dode zee. Spectaculaire uitzichten, dus bijgevoegd wat fotootjes. En aan het eind natuurlijk dobberen en je met modder insmeren in de dode zee!

Verhuisd!

Jaja, we zijn eindelijk verhuisd, onze spullen zijn aangekomen! Zaterdagnacht ben ik (Klaartje) uit de Oekraine teruggekomen, en zondag stond de verhuiswagen voor de deur. 4 mannetjes van ongeveer 17 jaar en 1.65m hebben onze spullen naar boven gesjouwd. En hoe doe je dat zo efficient mogelijk? Met 6 dozen tegelijk op je rug natuurlijk (waaronder dozen gevuld met boeken waarvan ik er eentje al niet kan tillen). En dan maar proberen bij te houden of alles er is (je krijgt handgeschreven dus onleesbare lijsten met nummers van dozen en de inhoud). Tot nu toe missen we alleen een eetkamer stoel.

Alles was 3 dubbel ingepakt (ook alle meubels), dus met uitpakken zijn we wel 2,5 dag bezig geweest. En er moesten natuurlijk de nodige Ikea-meubels in elkaar worden gezet, gelukkig hebben we maar een kast zelf hoeven doen, de rest is door de verhuismannetjes gedaan. Die zijn vandaag nog even teruggekomen voor het sluitstuk: de nieuwe Ikea kledingkast van 2 bij 2 met schuifdeuren. Ze zijn 5 uur bezig geweest...De hoofdklusser heeft mij omstandig uitgelegd hoe moeilijk of dat deze kast wel niet was. Foto's van hoe het appartment eruit ziet met meubels volgen snel.

Ter afsluiting nog maar even 2 mooie plaatjes uit de Oekraine (Kiev).

"Eid Mubarak !" & Gaza

Geloof het of niet, het is weer FEEST hier. Het einde van de Ramadan, bepaald door "moon sighting committees" wordt opgeluisterd met Eid al-Fitr. En, dan wens je je vrienden dus Eid Mubarak (gelukkig feest) of "Kul 'am wa enta bi-khair" (may every year find you in good health). Leuk gebruik is dat de mannen kado's moeten kopen voor hun vrouwelijke familieleden, van zus tot achternichtje. Een counterpart bij een lokale organisatie klaagde wel over de aanslag op zijn beurs, hij vreesde ook dit jaar weer zo'n 400 USD te moeten verspijkeren. Salarissen liggen hier trouwens niet eens zo laag, als je tenminste een goede baan hebt bij een NGO ofinternationale organisatie. Voor veel mensen is het wel moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. In Gaza is het op 't moment echt dramatisch, want daar komt geen product meer in of uit, behalve -mondjesmaat- een aantal humanitaire producten (meel, medicijnen). Economisch gaat het dus elke dag slechter, private sector ligt volledig plat.

Afgelopen maandag ben ik voor het eerst ook zelf naar Gaza gegaan. Geen lachertje, de terminal aan de grensovergang van Israel naar deGaza-strook is een naargeestig, betonnen fort. Op de heenweg kwam mijn chauffeur er pas na veel gedoe in (twee uur gewacht). Hij is namelijk Palestijn, weliswaar met een Jeruzalem ID-card (en dus niet Westelijke Jordaanoever), maar ook voor hen wordt het steeds moeilijker naar Gaza te reizen. Als je dan eenmaal Gaza inrijdt kom je eerst een kilometer no man's land tegen, want dan hebben de militairen tenminste een vrij schootsveld. Ik zal jullie niet vervelen met de in-en-in trieste verhalen die je hoort als je met ondernemers en boeren praat. Als er niks gebeurd dan liggen binnenkort bijvoorbeeld voor miljoenen aanbloemen en groenten weg te rotten.

Dan de terugweg. Binnen in de terminal werd onze auto door een pracht van een Mechelse herder besnuffeld, met sokjes om zijn voorpoten, want anders bekrast ie de auto. Was nog wel even spannend, want de laatste keer dat een collega met deze auto terugreisde, rook het beest iets dat op explosievenkon duiden, waarna een tweede hond voor second opinion werd ingeschakeld. Nadat Hond no.2 op dezelfde plek stil ging zitten, moest de Explosieven Opruimingsdienst eraan te pas komen. Nou, dan ben je laat thuis. Er was natuurlijk niets; Kan zijn dat de auto door zand heen is gereden waar ooit een rakketje vanaf is gelanceerd, en dan ruikt zo'n beest dat. Onveilig heb ik me trouwens niet gevoeld binnen in deGazastrook. Schijnt wel een kans te zijn dat je een zogenaamdeQassam-rakket (soort grote vuurpijl, niet accuraat, maar kan tochbehoorlijk wat schade aanbrengen) over ziet vliegen, maar dat is me dus niet overkomen. Met name het dorpje Sderot in Israel moet er regelmatig aan geloven. Dat bepaalde extremistische Palestijnse groeperingen die dingen af blijven schietendoet de kans op vrede natuurlijk geen goed. Met deze open deur, sluit ikweer af. Hoewel, nog 1 ding: zondag komt er "in sha'allah" een verhuiswagen voorrijden...

Hutjes bouwen

september t/m begin oktober is dus 1 en al feest voor de joodse gemeenschap. we naderen nu het einde van Soekkot. Soek(k)ot of loofhuttenfeest is een joods feest dat zeven dagen duurt en waarbij wordt herdacht dat de Joden veertig jaar lang in de Sinaïwoestijn onder de bescherming van God rondtrokken waarbij men verbleef in tenten of hutten. Deze rondzwerving lag tussen de uittocht uit Egypte die met Pesach wordt gevierd, en de intocht in het Beloofde Land. Tot zover Wikepedia :-) Vandaag de dag wordt dit feest luister bij gezet door zelf een hut in de tuin (of op het balkon) te bouwen, dat moet eigenlijk een zelfgebouwde hut zijn, maar er is tegenwoordig een groeiende markt voor de ready-made versie, zeg maar een kunst-hut. Dat is lang niet zo romantisch als een echte hut, maar voorkomt in ieder geval de vernieling van bomen van Palestijnse boeren. Hoezo? Nou, afgelopen maandag ben ik naar het Noordelijke deel van de Westelijke Jordaanoever geweest, om de resultaten te zien van een paar van onze zgh Land Development-programma's (braak land klaar maken voor landbouw, mede om te voorkomen dat illegale settlements zich verder uitbreiden), en daar kwam ik dus allerlei vandalisme tegen van kolonisten. Waterputten vernield, hekwerk gesloopt en dus fruitboompjes afgebroken. Op een bepaalde plek waren 150 van de 300 bomen gewoon volledig . De laatste vernieling was van een dag eerder en de 'oogst' was dus gebruikt voor het bouwen van een soekkot-hut.

Ondanks dit soort trieste toestanden zie je op zo'n trip ook veel goede dingen, die echt een verschil maken. Dat geldt eigenlijk sowieso voor het werk dat we hier doen, al blijft het een moeilijke klus om in zo'n onzekere politieke situatie echte economische ontwikkeling te bevorderen. Maar, er komt (weer) een grote (door de VS gepushte) vredesconferentie aan en volgens bepaalde diplomatie kringen zit daar echt muziek in. Hier op de 'grond' hebben de meeste Palestijnen er een heel hard hoofd in. Nou ja, er gebeurt in ieder geval weer iets, wie weet verrast Bush ons nog in zijn laatste dagen.

Nou, tot zover mijn werk. Wat gebeurt er verder? Vorig weekeinde flink doorgezakt in West-Jeruzalem, de volgende dag voor een 'rustig' ritje off-road de mountainbike op...Lekker om de kater kwijt te raken, aldus mijn collega's. Nou, anderhalf uur later en duizend doden later, stapte ik weer af. Niet voor het eerst, want ik was onderweg al een paar keer van de fiets gemoeten. Achteraf toch blij dat ik het gedaan heb, maar er is nog veel conditie op te bouwen. Verder deze week 's avonds rustig aan gedaan, de bezoekjes aan de kat (boef zit inderdaad nog steeds alleen in het appartement..., maar is wel lekker aanhankelijk..) PSV zien verliezen in de CL en nu luister ik naar radio1, om de ontluisterende nederlaaf van Ajax live mee te maken...exit Ten Cate?

Klaartje in Kiev & Thijs in Jerusalem

Even tijdelijk een nieuwe titel voor ons weblog, want ik (Klaartje) zit nu 3 weken in de Oekraine ivm werk. Helaas, het niet werkende leventje beviel aardig en ook de zon moet ik missen, het regent hier in Kiev pijpestelen, maar dat is geloof ik in Nederland niet anders.
Net gehoord dat onze spullen niet voor 7 oktober aan zullen komen, dus tot die tijd zit Thijs nog in het hotel, en onze poes Boef moederziel alleen in het appartement. Ahhhhh...

Weekend

Nou, een ‘druk’ weekend achter de rug, dus ook een hoop foto’s.
Op zaterdag zijn we naar Betlehem geweest. In het aangegrenzende dorpje Beit Jala is het Environmental Education Centre gevestigd, dat allerlei programma’s voor scholen in de bezette gebieden verzorgd op het gebied van natuur- en milieueducatie. Ik heb met de directeur afgesproken dat ik ze van oktober (als ik weer terug ben uit de Oekraine waar ik eerst nog een project voor Euroconsult moet afronden) tot het eind van het jaar 1 a 2 dagen per week als vrijwilliger kom helpen. Verder beginnen vanaf eind oktober ook mijn lessen Arabisch bij de Al Quds University in Jerusalem (2 dagen per week).
Maar terug naar het weekend. Na Beit Jala dus door naar Betlehem, waar we allerlei heilige plaatsen bezocht hebben, zoals de Church of Nativity (zie foto): een kerk gebouwd op de plek waar Jezus geboren zou zijn, de Milk Grotto, waar Maria Jezus voedde, de Shepherds Fields, waar de herdertjes bij nahahachte lagen en de engel (zie foto) verscheen, etc.

Daarna kregen we een rondleiding van Zijaad, die bij Thijs op kantoor werkt en in Betlehem woont. Uiteraard is een rondleiding van een Palestijn, naast het bezoeken van historische plekken, ook altijd een tour naar alle plekken waar de muur dwars door de stad loopt en langs de nieuwe joodse settlements met grote elektrische hekken er om heen.

’s Avonds hebben we meegelopen in een tour door de oude stad georganiseerd door de Al Quds University met uitleg over Rammadam en alle versieringen die zijn opgehangen ter ere van Rammadam.

Zondag zijn we naar Tel Aviv geweest, eerst een afspraak met een Israelische/Nederlandse belastingspecialiste (de 'case': een partner van een diplomaat, met een Nederlandse opdrachtgever, maar met freelance werkzaamheden in de Oekraine/Egypte/etc en op den duur hopelijk ook in Israel, das fiscaal gezien zo makkelijk nog niet), en vervolgens lekker naar het strand!

Gelukkig Nieuwjaar!

SjanaTova oftewel Gelukkig Nieuwjaar! Het is vandaag Rosh Hashana, Hebreeuws voor "Hoofd van het Jaar". In de synagoge wordt er dan honderd maal op de sjofar, de ramshoorn, geblazen. Het luidt het begin in van 10 dagen feest die eindigen met Yom Kippur (“Grote Verzoendag”). Kortom een gelukkig 5768 gewenst!

(Helaas betekent het wel dat alles stil ligt de komende 2 weken, dus dat we voorlopig de container met onze spullen nog niet krijgen en dus langer in het hotel moeten blijven...)

Gesponsorde cherry tomaatjes en discriminerende stoplichten

Nou, het is geloof ik de hoogste tijd dat ik (Thijs) ook eens in de pen kruip. Jullie zijn natuurlijk reuze nieuwsgierig naar wat ik zoal uitspook op mijn toch wel lange werkdagen...’s ochtends om half zeven gaat de wekker, da’s toch wel wennen na een periode van 6 jaar waarin ik minder dan 10 min van het werk woonde en niet voor 9u op kantoor hoefde te zijn. Nu ben ik van deur tot deur -nog steeds vanuit hotel- toch wel een 40 min bezig. Aan de andere kant heeft het ook wel iets stoers met een gepantserde wagen (natuurlijk een mercedes benz) van rond de vier ton naar je werk scheuren (die bakken zijn eigenlijk te zwaar om met een gewoon rijbewijs te mogen rijden, binnenkort moet ik dus op voor soort vrachtwagen rijbewijs, geen grap) . Eenmaal op kantoor, stonden de eerste weken vooral in het teken van het verdiepen in de projecten die ik heb georven van mijn voorganger. Dat is nogal een gevarieerd pakket, van anti-corruptie, onze steun aan het Palestijnse CBS tot microfinanciering (in dit geval leningen voor boeren) tot certificering in de landbouwsector. De focus ligt toch wel op die laatste sector, dus mijn eerste field visit ging ook langs kassen in landbouwgebieden in de buurt van Jenin en Jericho. Met de voeten in de modder, spreekwoordelijk dan want het is er over het algemeen kurkdroog en heeel heet. Wel mooi om te zien hoe de boeren met een beetje hulp van Nederland, maar uitgevoerd door gespecialiseerde organisaties van de palestijnen zelf, bezig zijn om volgens europese standaarden en deels organisch te produceren. Koopt allen Palestijnse sweet peppers en cherry tomaatjes! Hoewel, de grote vraag is of ze straks ook de producten echt kunnen exporteren. De Gazastrook wordt momenteel volledig dichtgehouden, door de ingewikkelde politieke situatie is niet eens helemaal duidelijk bij wie je nu moet zijn om daar verandering in te brengen. Normaal gesproken was het altijd Israel, dat te pas en te onpas de boel dichtgooide, maar nu speelt ook het interne Palestijnse conflict mee. Ook op de Westelijke Jordaanoever, het gebied ten Oosten van Jeruzalem tot aan Jordanie, is het nog maar de vraag of het straks goed gaat met de export. De Israelische autoriteiten hebben daar namelijk ook uitgebreid web aan checkpoints gesponnen, waardoor het transport veel vertraging op kan lopen, met dus veel lagere prijzen tot gevolg. Hoe dan ook, rondlopen in de kassen, praten over de beste pesticiden, wanneer de plantjes de grond in zijn gegaan is wel even andere koek en eigenlijk gewoon veel leuker dan een beleidsstuk schrijven in Den Haag. Als je zo door het land reist word je ook duidelijker hoe moeilijk het dagelijkse leven voor de palestijnen is, van plek a naar b kan de afstand soms maar 10 km zijn, maar het toch 2 uur duren voor je op de plek van bestemming bent. Ik wil er geen al te politiek verhaal van maken, maar er gebeuren hier echt absurde dingen. Zo zijn er stoplichten die zo zijn afgesteld dat de wegen van waaruit vooral palestijnen komen veel korter groen hebben dan van waaruit Israelische auto’s komen. Er worden hele gebieden (natuurlijk de vruchtbare) gewoon van dag 1 op 2 geconfisceerd, zomaar zonder inspraak. En, daaromheen moet dan een bufferzone komen en een legerpost en dus weer een checkpoint. Als je dan ook nog eens hoort dat die nederzettingen en de landbouwgrond een groot deel van de karige watervoorraad inpikken, dan zakt de moed wel in de schoenen, hoe kan dit ooit worden opgelost, hoe kun je hier de economie vooruit helpen zonder dat het alleen pappen en nat houden is...Dan is het wel even zaak om je vooral bezig te houden met de gelukkig nog in ruime mate aanwezige organisaties die ondanks alles proberen de boel draaiende willen houden. Verder is de expat-gemeenschap hier gewoon levendig en gemotiveerd dat scheelt ook. Buiten het werk is er dus ook voldoende vertier. Verder zijn er de wekelijkse voetbalpotten van 2 uur lang vijf tegen vijf op een betonnen basketbalveldje. niveau is natuurlijk hoog, maar dat kon me natuurlijk niet tegenhouden een hattrick te scoren bij mijn debuut. Bezoekers zijn uitgenodigd om op maandag een balletje mee te trappen. Nou, er is natuurlijk nog veel meer te vertellen, maar voorlopig is dit het wel weer even. Het bedje roept, want morgen weer vroeg dag, hoewel de wintertijd gaat hier morgen in. Nou ja, hier, in de Palestijnse Gebieden dan tenminste, waar ze het van de Ramadan af laten hangen. In Israel gaat de klok pas vanaf zondag een uur terug, dus in Oost-Jeruzalem lopen ze een paar dagen lang achter bij West-Jeruzalem. Tsja zo val je hier dus van de ene maffe in de andere bizarre situatie.

Telefoon

Wij zijn tegenwoordig ook mobiel bereikbaar!

Nummer Klaartje: +972 (0)546893903
Nummer Thijs: +972 (0)548150668
Als je via Telediscount belt (zie http://www.telediscount.nl/) kun je voor 8 ct per minuut bellen, draai dan eerst 0900 1400 voordat je 1 van bovenstaande nummers belt.

Impressies

Na een bliksembezoek van mij (Klaartje) aan Nederland de afgelopen week ivm wat vergaderingen en een (erg gezellige) afscheidsborrel bij mijn werkgever Euroconsult, ben ik weer terug in Jerusalem. Tijd voor wat kiekjes: eerst nog wat foto's van de oude stad, waar zoveel te zien is dat we voorlopig nog lang niet alles bezocht hebben.











Vervolgens wat foto's van gisteren, toen zijn we naar een lokaal festival geweest in het Christelijk/Palestijnse dorpje Taybeh. Hier komt het lokaal gebrouwen Taybeh Bier vandaan, vandaar dat het festival was omgedoopt tot het Taybe October Fest (met steun van de Duitse Ambassade uiteraard). Toch draaide het niet echt om het bier (er was maar 1 kraampje waar je bier kon krijgen), maar meer om de zang- en dansoptredens van lokale groepen. Bijgevoegd wat foto's van een dansgroep en de lokale 'kinderen voor kinderen' club uit Betlehem, met rode wangen en ingespannen gezichtjes om alle ingestudeerde pasjes te onthouden.




















Tja, en na alle feestelijkheden moet je dan op de terugweg altijd weer langs de checkpoints en die muur...