Geloof het of niet, het is weer FEEST hier. Het einde van de Ramadan, bepaald door "moon sighting committees" wordt opgeluisterd met Eid al-Fitr. En, dan wens je je vrienden dus Eid Mubarak (gelukkig feest) of "Kul 'am wa enta bi-khair" (may every year find you in good health). Leuk gebruik is dat de mannen kado's moeten kopen voor hun vrouwelijke familieleden, van zus tot achternichtje. Een counterpart bij een lokale organisatie klaagde wel over de aanslag op zijn beurs, hij vreesde ook dit jaar weer zo'n 400 USD te moeten verspijkeren. Salarissen liggen hier trouwens niet eens zo laag, als je tenminste een goede baan hebt bij een NGO ofinternationale organisatie. Voor veel mensen is het wel moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. In Gaza is het op 't moment echt dramatisch, want daar komt geen product meer in of uit, behalve -mondjesmaat- een aantal humanitaire producten (meel, medicijnen). Economisch gaat het dus elke dag slechter, private sector ligt volledig plat.
Afgelopen maandag ben ik voor het eerst ook zelf naar Gaza gegaan. Geen lachertje, de terminal aan de grensovergang van Israel naar deGaza-strook is een naargeestig, betonnen fort. Op de heenweg kwam mijn chauffeur er pas na veel gedoe in (twee uur gewacht). Hij is namelijk Palestijn, weliswaar met een Jeruzalem ID-card (en dus niet Westelijke Jordaanoever), maar ook voor hen wordt het steeds moeilijker naar Gaza te reizen. Als je dan eenmaal Gaza inrijdt kom je eerst een kilometer no man's land tegen, want dan hebben de militairen tenminste een vrij schootsveld. Ik zal jullie niet vervelen met de in-en-in trieste verhalen die je hoort als je met ondernemers en boeren praat. Als er niks gebeurd dan liggen binnenkort bijvoorbeeld voor miljoenen aanbloemen en groenten weg te rotten.
Dan de terugweg. Binnen in de terminal werd onze auto door een pracht van een Mechelse herder besnuffeld, met sokjes om zijn voorpoten, want anders bekrast ie de auto. Was nog wel even spannend, want de laatste keer dat een collega met deze auto terugreisde, rook het beest iets dat op explosievenkon duiden, waarna een tweede hond voor second opinion werd ingeschakeld. Nadat Hond no.2 op dezelfde plek stil ging zitten, moest de Explosieven Opruimingsdienst eraan te pas komen. Nou, dan ben je laat thuis. Er was natuurlijk niets; Kan zijn dat de auto door zand heen is gereden waar ooit een rakketje vanaf is gelanceerd, en dan ruikt zo'n beest dat. Onveilig heb ik me trouwens niet gevoeld binnen in deGazastrook. Schijnt wel een kans te zijn dat je een zogenaamdeQassam-rakket (soort grote vuurpijl, niet accuraat, maar kan tochbehoorlijk wat schade aanbrengen) over ziet vliegen, maar dat is me dus niet overkomen. Met name het dorpje Sderot in Israel moet er regelmatig aan geloven. Dat bepaalde extremistische Palestijnse groeperingen die dingen af blijven schietendoet de kans op vrede natuurlijk geen goed. Met deze open deur, sluit ikweer af. Hoewel, nog 1 ding: zondag komt er "in sha'allah" een verhuiswagen voorrijden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten