Jerusalem Revisited

Zo ben je nog in Den Haag getuige van de huldiging van onze Olympische sporters, bezoek je Recreatiepark de Rommelpot, geniet je een heerlijk diner in Asten (restaurant het Eeuwige Leven...), Japanse culinaire hoogstandjes in Den Haag, en zo ben je weer terug in het Midden-Oosten, Jeruzalem. En, tjee wat is er in de tussentijd veel gebeurd. Toch voelt het ook een beetje alsof we niet weg zijn geweest. De tweede avond zitten we alweer met de vertrouwde vriendenkring in een van de restaurantjes om de hoek ("Askandinya"). De voedselverigiftging die 's nachts volgde daargelaten, voelde het heerlijk om weer terug te zijn en bij te kletsen na vier maanden 'pauze'. Het appartement stond er nog, met als stralend middelpunt poes Boef, die ons vanaf het eerste moment weer in haar hart heeft gesloten, en vice versa natuurlijk...

uitzicht over Jeruzalem

de lokale moskee by night

Klaartje is 's maandags direct aan de slag gegaan bij haar nieuwe werkgever: UNAIS (zie: www.internationalservice.org.uk ), de eerste kennismaking smaakt naar meer. Zelf ben ik nog niet aan 't werk, maar heb deze week wel de mensen op de 'post' met een zoekje verblijd (nou ja, zo voelde het toch :-)). Het weerzien met de aanwezige collega's (Mevat, Jose, Ziad, Hans, Randa, Harry, Khaled, Anita, Hwaida en Hein) was hartverwarmend. Verder stond de week in het teken van (letterlijk) acclimatiseren. Het kwik stijgt dagelijks dik boven de 30 graden en overdag is er weinig actie mogelijk. We voelen dan ook mee met de grote groep moslims die zich streng aan de Ramadan houden, de hele dag in de brandende zon werken en geen druppel drinken, ga daar maar aanstaan. De avonden zijn wel weer heerlijk, een lekker briesje en een mooie 20 graden. De avonden staan 's avonds in het teken van de Iftar, het feestmaal dat genoten wordt na een dag van vasten. Vanavond en morgen worden we zelf ook verwacht op zo'n feestje (gelukkige Ramadan, oftewel Ramadan Kareem).

Er is nog veel meer te zeggen. Belangrijkste is denk ik nog wel dat niet onvermeld mag blijven dat we op een vreemde manier ook genoten hebben van onze vier maanden in Nederland. De bezoekjes, etentjes, bloemen, kaartjes en de fijne gesprekken met familie, vrienden en collega's hebben er voor gezorgd dat de slechte momenten ons nooit lang uit het veld hebben kunnen slaan. Shukran / dankjewel !