Gratis bloemkolen in Gaza

Thijs was gisteren weer in Gaza, de pers was er ook bij, zie dit artikel in de volkskrant,
of download het RTL nieuws van dinsdagavond op uitzending gemist (helemaal aan het eind, vanaf 19 en 1/2 minuut).

Raar land

Raar land hoor, dat Israel/Palestina. Van het weekend was het 17 graden met een lekker zonnetje, en nu zitten we ineens weer midden in een sneeuwstorm.


Nog meer rare dingen: zie bijgevoegde borden: bezoek je een klooster staat er een groot bord bij de ingang dat je geen eten/drinken/hond mee naar binnen mag nemen, maar ook je pistool (!) niet. mm, dat waren wij nou net van plan...

Ook zo'n mooi bord: bij dit souvenirwinkeltje in West-Jerusalem krijg je korting als je moedig genoeg bent de Israelische zaak te ondersteunen. Maar ja, hoe bewijs je dat dan?



Van de week in de landelijke Israelische krant: een serieus artikel van een paar pagina's waarin een Rabbi uitlegde hoe hij, met als basis de Torah en de Talmud, een nationale wetgeving/grondwet wilde vormgeven. Eigenlijk dus net zoals de Sharia, de islamitische religieuze wetgeving, al werd daar uiteraard niet naar verwezen. Had makkelijk gekund, want het kwam min of meer op hetzelfde neer: vrouwen weer achter het aanrecht want anders zorgen ze maar voor te veel afleiding voor de mannen, homosexualiteit streng verboden, doodstraf en marteling toegestaan en ga zo maar door. Mooi ook hoe de "Status of non-Jews' werd beschreven: "Their status will be lower even than that of women". Maarja, als je in Nederland in streng christelijk-gereformeerde dorpen gaat kijken, zal het dit ook niet al te veel ontlopen.
Misschien kan Geert Wilders daar eens een filmpje over maken, hoe dit soort "achterlijke" regels in bijna alle extreme vormen van religie te vinden zijn, het ligt er maar aan of je ernaar wilt luisteren of niet...



De Israelische krant waar ik het net over had (zie http://www.haaretz.com/) geeft trouwens voor ons een interessant inzicht in de dilemma's van het joods-israelische leven en de discussies die daarover gevoerd worden. Bijvoorbeeld over wat nou de ideale echtgenoot is. Veel orthodox joodse mannen (zeker hier in Jerusalem), besteden hun hele leven aan de studie van de Torah en de Talmud, in religieus opzicht ideaal dus. Maar omdat ze geen reguliere baan hebben, brengen ze ook geen inkomen in (behalve geloof ik een kleine toelage), dus blijft de vrouw over om het geld binnen te brengen voor de vaak grote families. Maarja, dat kan toch ook niet de bedoeling zijn, want de vrouwen moesten nou juist achter het aanrecht blijven.


Ook is het dit jaar Schmita: wat betekent dat eens in de 7 jaar moet het land 1 jaar braak liggen, en mag het dus niet bewerkt worden. Voor de Joodse boeren een probleem want die lopen inkomen mis en verliezen hun plek in de (inter) nationale markt, dus wederom veel discussie in de krant: mag je het land dan wel door Palestijnen laten bewerken, of voor een jaar aan hun verpachten?

Genoeg om over te praten dus...

Haifa en Akko

We zijn dit weekend er maar weer eens op uitgegaan, ditmaal richting het noorden, naar Haifa en Akko in westelijk Galilea. Genoeg te zien: natuur (strand en het natuurgebied de Karmel mountains) en cultuur.






Dit is een foto van Haifa. We hadden een beetje een apart hotelletje in de Russische buurt van Haifa, dat ook aangemeld stond als 'Spa'. Wij dus een massage bestellen, in de folder werd gesproken over een Zweedse massage die moest zorgen voor een 'overall sense of well-being'. Nou, dat leek ons wel wat! De hotelmanager meldde trots dat hij voor ons de masseur van voormalig communisten leider Brezhnev had weten te regelen. Tja...Thijs' fantasie van blondharige, blauwogige zweedse masseuses viel enigszins in duigen, we voelen ons nu nog bont en blauw.


Daarna door naar het nabij gelegen Akko. Vanwege z'n 3500 jaar oude geschiedenis (met o.a. als bewoners de phoeniciers, de kanaanieten, de grieken, de romeinen, de arabieren (Saladin), de kruisvaarders (o.a. Richard Leeuwenhart), de Mamluken, de Ottomanen (van wie Napoleon het nog probeerde af te pakken, maar dat mislukte), de Britten die het citadel als gevangenis gebruikte voor politieke (joodse) gevangenen gebruikte en ga zo maar door) is dit historische havenstadje een mengeling kruisvaardersforten, moskeeen, synagoges, kerken en ondergrondse tunnels.
Nu in arabische handen, dus ook een rotzooi en chaos. Het is altijd vrij makkelijk om hier te zien wat Israelisch en wat Arabisch is, ook als je door de West Bank rijdt: strak, georganiseerd, goede wegen, veel vlaggen en met een groot hek er om heen = Israelische settlement. Chaos, overal rotzooi, slechte wegen, minaretten en gezelligheid= Palestijns stadje.
En dat allemaal in een land waarvan de oppervlakte niet veel groter is dan Nederland...

Maar goed, Akko dus: hieronder wat fotos:

Als laatste door naar Carmel National Park, mooi gelegen in de bergen, en waar alles net in bloei begon te staan. Links een foto van Thijs met zijn trots: de Suzuki Grand Vitara.

Weer thuis

Ik ben inmiddels weer thuis in Jerusalem na een verblijf van 3 weken in Egypte. Even lekker vrij, ga volgende week weer lesgeven in Jericho, en in maart waarschijnlijk weer naar de Oekraine. Zoals beloofd nog wat foto's van Egypte:

Dit is Cairo, met de Nijl:

Nog even wat plaatjes van de piramides in Gizeh:

Ik heb natuurlijk ook wel gewerkt: dit is de Fayoum, ongeveer 80 km onder Cairo, een echt landbouwgebied, bijna 50% van alle landbouwproducten uit Egypte komt hier vandaan. Het ligt midden in de gortdroge woestijn, het water voor de irrigatie komt uit de Nijl, waardoor het aandoet als een groene oase. Maar door al het vuilnis, dode beesten, stank en alle arme mensen die daar midden in moeten leven, doet het niet bepaald idyllisch aan.

En nog wat foto's van Wadi Rayan, een beschermd gebied aan de rand van Fayoum. Hier liggen veel fossielen, waaronder botten van walvis-achtigen van 40 miljoen oud. Een jaar geleden stond dit gebied nog wereldwijd in de krant. Een paar Belgische diplomaten waren er met hun 4WD ingereden (terwijl dat helemaal niet mag, er staan overal borden dat je alleen doorheen mag lopen), en dus over een paar van die botten heengereden. Dat leverde een flinke diplomatieke rel op uiteraard. (Foto's zijn gemaakt met de Sony H2 Cybershot voor degenen die dat zo graag willen weten;-).

Via de Gazastrook ook in Egypte en veel sneeuw

Het was een bewogen weekje. Zoals jullie misschien op het nieuws hebben gezien is de grensovergang van Gaza met Egypte vorige week 'onverwachts' opengegaan. In Gaza is er een tekort aan zo'n beetje alles (van sigaretten tot medicijnen) en er was geen zicht op meer export en import met Israel, dus was het eigenlijk wachten op een doorbraak richting Egypte. Ondertussen ging het ook van kwaad tot erger met de boeren die we ondersteunen (behalve gebrek aan exportkansen, zorgde een korte maar hevige vorstperiode voor veel schade aan de oogst: 80% verlies). Al met al hoog tijd om ons gezicht te laten zien in Gaza om te bekijken waar we nog een verschil kunnen maken en of we kunnen voorkomen dat deze sector alsnog kopje onder gaat. Verder waren we erg nieuwsgierig naar de gang van zaken bij de Rafah-crossing, waar in een paar dagen naar het schijnt bijna de helft van alle Gazanen Egypte in en uit zijn gegaan om te gaan shoppen. Behalve hoognodige voorraden en materialen schijnen er ook veel motoren gekocht te zijn, wat dan weer tot ongelukken heeft geleid, vanwege onervaren berijders. Onze bezichtiging van de grens was een bijzondere ervaring. Apart idee dat we via een tot voorkort hermetisch afgesloten grensovergang (meters hoge stalen wand aan de Gazaanse zijde van een door Israel ingestelde corridor) nu eenvoudig vanuit Gaza naar Egypte konden slenteren. Leuke bijkomstigheid was dat ik eventjes net als Klaartje in Egypte was.

Foto's:
1. koe op weg van Egypte naar Gaza; 2. een centimeters dikke stalen wand keurig recht doorgesneden met een ijzerbrander; 3. Thijs in Egypte met project directeur; 4. artistieke foto van de stalen wand :-)

Sneeuw

De situatie rond de grens met Egypte was niet het enige dat deze week de gemoederen bezig hield. Misschien nog wel meer werd er gepraat over de sneeuwstorm die Israel en de Palestijnse Gebieden zou gaan treffen. Woensdag was het zover. De wegen lagen er zo slecht bij dat we niet bij ons kantoor konden komen. Donderdag hebben we het wel gered en vandaag is de dooi alweer ingezet. Toch bijzonder hoor, zo'n wit landschap op een plek waar het ook 40 graden wordt.

Foto's: Ramallah in de sneeuw en (foto 2) ons Ambassadegebouw in de sneeuw