In de krant

Thijs was van de week op bezoek in de Gaza strook samen met een journalist van de Volkskrant die daarover een stukje schreef, klik hier:

De Dode Zee en Masada

Vandaag hebben we ons maar even van de verhuisperikelen losgeworsteld (gas doet het nog niet, hoe de satelliet TV werkt snappen we niet en internet hebben we ook nog niet aan de praat, maar gelukkig kunnen we het wireless network van onze bovenburen aftappen, dus kunnen we wel het blog bij houden ;-).

We hebben een tripje gemaakt naar de dode zee en Masada, een aanrader voor eenieder die bij ons komt logeren. Masada omvat de ruines van een 2000 jaar oud fort, ooit door Herodes gebouwd, dat op de bergen ligt aan de rand van de dode zee. Spectaculaire uitzichten, dus bijgevoegd wat fotootjes. En aan het eind natuurlijk dobberen en je met modder insmeren in de dode zee!

Verhuisd!

Jaja, we zijn eindelijk verhuisd, onze spullen zijn aangekomen! Zaterdagnacht ben ik (Klaartje) uit de Oekraine teruggekomen, en zondag stond de verhuiswagen voor de deur. 4 mannetjes van ongeveer 17 jaar en 1.65m hebben onze spullen naar boven gesjouwd. En hoe doe je dat zo efficient mogelijk? Met 6 dozen tegelijk op je rug natuurlijk (waaronder dozen gevuld met boeken waarvan ik er eentje al niet kan tillen). En dan maar proberen bij te houden of alles er is (je krijgt handgeschreven dus onleesbare lijsten met nummers van dozen en de inhoud). Tot nu toe missen we alleen een eetkamer stoel.

Alles was 3 dubbel ingepakt (ook alle meubels), dus met uitpakken zijn we wel 2,5 dag bezig geweest. En er moesten natuurlijk de nodige Ikea-meubels in elkaar worden gezet, gelukkig hebben we maar een kast zelf hoeven doen, de rest is door de verhuismannetjes gedaan. Die zijn vandaag nog even teruggekomen voor het sluitstuk: de nieuwe Ikea kledingkast van 2 bij 2 met schuifdeuren. Ze zijn 5 uur bezig geweest...De hoofdklusser heeft mij omstandig uitgelegd hoe moeilijk of dat deze kast wel niet was. Foto's van hoe het appartment eruit ziet met meubels volgen snel.

Ter afsluiting nog maar even 2 mooie plaatjes uit de Oekraine (Kiev).

"Eid Mubarak !" & Gaza

Geloof het of niet, het is weer FEEST hier. Het einde van de Ramadan, bepaald door "moon sighting committees" wordt opgeluisterd met Eid al-Fitr. En, dan wens je je vrienden dus Eid Mubarak (gelukkig feest) of "Kul 'am wa enta bi-khair" (may every year find you in good health). Leuk gebruik is dat de mannen kado's moeten kopen voor hun vrouwelijke familieleden, van zus tot achternichtje. Een counterpart bij een lokale organisatie klaagde wel over de aanslag op zijn beurs, hij vreesde ook dit jaar weer zo'n 400 USD te moeten verspijkeren. Salarissen liggen hier trouwens niet eens zo laag, als je tenminste een goede baan hebt bij een NGO ofinternationale organisatie. Voor veel mensen is het wel moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. In Gaza is het op 't moment echt dramatisch, want daar komt geen product meer in of uit, behalve -mondjesmaat- een aantal humanitaire producten (meel, medicijnen). Economisch gaat het dus elke dag slechter, private sector ligt volledig plat.

Afgelopen maandag ben ik voor het eerst ook zelf naar Gaza gegaan. Geen lachertje, de terminal aan de grensovergang van Israel naar deGaza-strook is een naargeestig, betonnen fort. Op de heenweg kwam mijn chauffeur er pas na veel gedoe in (twee uur gewacht). Hij is namelijk Palestijn, weliswaar met een Jeruzalem ID-card (en dus niet Westelijke Jordaanoever), maar ook voor hen wordt het steeds moeilijker naar Gaza te reizen. Als je dan eenmaal Gaza inrijdt kom je eerst een kilometer no man's land tegen, want dan hebben de militairen tenminste een vrij schootsveld. Ik zal jullie niet vervelen met de in-en-in trieste verhalen die je hoort als je met ondernemers en boeren praat. Als er niks gebeurd dan liggen binnenkort bijvoorbeeld voor miljoenen aanbloemen en groenten weg te rotten.

Dan de terugweg. Binnen in de terminal werd onze auto door een pracht van een Mechelse herder besnuffeld, met sokjes om zijn voorpoten, want anders bekrast ie de auto. Was nog wel even spannend, want de laatste keer dat een collega met deze auto terugreisde, rook het beest iets dat op explosievenkon duiden, waarna een tweede hond voor second opinion werd ingeschakeld. Nadat Hond no.2 op dezelfde plek stil ging zitten, moest de Explosieven Opruimingsdienst eraan te pas komen. Nou, dan ben je laat thuis. Er was natuurlijk niets; Kan zijn dat de auto door zand heen is gereden waar ooit een rakketje vanaf is gelanceerd, en dan ruikt zo'n beest dat. Onveilig heb ik me trouwens niet gevoeld binnen in deGazastrook. Schijnt wel een kans te zijn dat je een zogenaamdeQassam-rakket (soort grote vuurpijl, niet accuraat, maar kan tochbehoorlijk wat schade aanbrengen) over ziet vliegen, maar dat is me dus niet overkomen. Met name het dorpje Sderot in Israel moet er regelmatig aan geloven. Dat bepaalde extremistische Palestijnse groeperingen die dingen af blijven schietendoet de kans op vrede natuurlijk geen goed. Met deze open deur, sluit ikweer af. Hoewel, nog 1 ding: zondag komt er "in sha'allah" een verhuiswagen voorrijden...

Hutjes bouwen

september t/m begin oktober is dus 1 en al feest voor de joodse gemeenschap. we naderen nu het einde van Soekkot. Soek(k)ot of loofhuttenfeest is een joods feest dat zeven dagen duurt en waarbij wordt herdacht dat de Joden veertig jaar lang in de Sinaïwoestijn onder de bescherming van God rondtrokken waarbij men verbleef in tenten of hutten. Deze rondzwerving lag tussen de uittocht uit Egypte die met Pesach wordt gevierd, en de intocht in het Beloofde Land. Tot zover Wikepedia :-) Vandaag de dag wordt dit feest luister bij gezet door zelf een hut in de tuin (of op het balkon) te bouwen, dat moet eigenlijk een zelfgebouwde hut zijn, maar er is tegenwoordig een groeiende markt voor de ready-made versie, zeg maar een kunst-hut. Dat is lang niet zo romantisch als een echte hut, maar voorkomt in ieder geval de vernieling van bomen van Palestijnse boeren. Hoezo? Nou, afgelopen maandag ben ik naar het Noordelijke deel van de Westelijke Jordaanoever geweest, om de resultaten te zien van een paar van onze zgh Land Development-programma's (braak land klaar maken voor landbouw, mede om te voorkomen dat illegale settlements zich verder uitbreiden), en daar kwam ik dus allerlei vandalisme tegen van kolonisten. Waterputten vernield, hekwerk gesloopt en dus fruitboompjes afgebroken. Op een bepaalde plek waren 150 van de 300 bomen gewoon volledig . De laatste vernieling was van een dag eerder en de 'oogst' was dus gebruikt voor het bouwen van een soekkot-hut.

Ondanks dit soort trieste toestanden zie je op zo'n trip ook veel goede dingen, die echt een verschil maken. Dat geldt eigenlijk sowieso voor het werk dat we hier doen, al blijft het een moeilijke klus om in zo'n onzekere politieke situatie echte economische ontwikkeling te bevorderen. Maar, er komt (weer) een grote (door de VS gepushte) vredesconferentie aan en volgens bepaalde diplomatie kringen zit daar echt muziek in. Hier op de 'grond' hebben de meeste Palestijnen er een heel hard hoofd in. Nou ja, er gebeurt in ieder geval weer iets, wie weet verrast Bush ons nog in zijn laatste dagen.

Nou, tot zover mijn werk. Wat gebeurt er verder? Vorig weekeinde flink doorgezakt in West-Jeruzalem, de volgende dag voor een 'rustig' ritje off-road de mountainbike op...Lekker om de kater kwijt te raken, aldus mijn collega's. Nou, anderhalf uur later en duizend doden later, stapte ik weer af. Niet voor het eerst, want ik was onderweg al een paar keer van de fiets gemoeten. Achteraf toch blij dat ik het gedaan heb, maar er is nog veel conditie op te bouwen. Verder deze week 's avonds rustig aan gedaan, de bezoekjes aan de kat (boef zit inderdaad nog steeds alleen in het appartement..., maar is wel lekker aanhankelijk..) PSV zien verliezen in de CL en nu luister ik naar radio1, om de ontluisterende nederlaaf van Ajax live mee te maken...exit Ten Cate?