Nou, het is geloof ik de hoogste tijd dat ik (Thijs) ook eens in de pen kruip. Jullie zijn natuurlijk reuze nieuwsgierig naar wat ik zoal uitspook op mijn toch wel lange werkdagen...’s ochtends om half zeven gaat de wekker, da’s toch wel wennen na een periode van 6 jaar waarin ik minder dan 10 min van het werk woonde en niet voor 9u op kantoor hoefde te zijn. Nu ben ik van deur tot deur -nog steeds vanuit hotel- toch wel een 40 min bezig. Aan de andere kant heeft het ook wel iets stoers met een gepantserde wagen (natuurlijk een mercedes benz) van rond de vier ton naar je werk scheuren (die bakken zijn eigenlijk te zwaar om met een gewoon rijbewijs te mogen rijden, binnenkort moet ik dus op voor soort vrachtwagen rijbewijs, geen grap) . Eenmaal op kantoor, stonden de eerste weken vooral in het teken van het verdiepen in de projecten die ik heb georven van mijn voorganger. Dat is nogal een gevarieerd pakket, van anti-corruptie, onze steun aan het Palestijnse CBS tot microfinanciering (in dit geval leningen voor boeren) tot certificering in de landbouwsector. De focus ligt toch wel op die laatste sector, dus mijn eerste field visit ging ook langs kassen in landbouwgebieden in de buurt van Jenin en Jericho. Met de voeten in de modder, spreekwoordelijk dan want het is er over het algemeen kurkdroog en heeel heet. Wel mooi om te zien hoe de boeren met een beetje hulp van Nederland, maar uitgevoerd door gespecialiseerde organisaties van de palestijnen zelf, bezig zijn om volgens europese standaarden en deels organisch te produceren. Koopt allen Palestijnse sweet peppers en cherry tomaatjes! Hoewel, de grote vraag is of ze straks ook de producten echt kunnen exporteren. De Gazastrook wordt momenteel volledig dichtgehouden, door de ingewikkelde politieke situatie is niet eens helemaal duidelijk bij wie je nu moet zijn om daar verandering in te brengen. Normaal gesproken was het altijd Israel, dat te pas en te onpas de boel dichtgooide, maar nu speelt ook het interne Palestijnse conflict mee. Ook op de Westelijke Jordaanoever, het gebied ten Oosten van Jeruzalem tot aan Jordanie, is het nog maar de vraag of het straks goed gaat met de export. De Israelische autoriteiten hebben daar namelijk ook uitgebreid web aan checkpoints gesponnen, waardoor het transport veel vertraging op kan lopen, met dus veel lagere prijzen tot gevolg. Hoe dan ook, rondlopen in de kassen, praten over de beste pesticiden, wanneer de plantjes de grond in zijn gegaan is wel even andere koek en eigenlijk gewoon veel leuker dan een beleidsstuk schrijven in Den Haag. Als je zo door het land reist word je ook duidelijker hoe moeilijk het dagelijkse leven voor de palestijnen is, van plek a naar b kan de afstand soms maar 10 km zijn, maar het toch 2 uur duren voor je op de plek van bestemming bent. Ik wil er geen al te politiek verhaal van maken, maar er gebeuren hier echt absurde dingen. Zo zijn er stoplichten die zo zijn afgesteld dat de wegen van waaruit vooral palestijnen komen veel korter groen hebben dan van waaruit Israelische auto’s komen. Er worden hele gebieden (natuurlijk de vruchtbare) gewoon van dag 1 op 2 geconfisceerd, zomaar zonder inspraak. En, daaromheen moet dan een bufferzone komen en een legerpost en dus weer een checkpoint. Als je dan ook nog eens hoort dat die nederzettingen en de landbouwgrond een groot deel van de karige watervoorraad inpikken, dan zakt de moed wel in de schoenen, hoe kan dit ooit worden opgelost, hoe kun je hier de economie vooruit helpen zonder dat het alleen pappen en nat houden is...Dan is het wel even zaak om je vooral bezig te houden met de gelukkig nog in ruime mate aanwezige organisaties die ondanks alles proberen de boel draaiende willen houden. Verder is de expat-gemeenschap hier gewoon levendig en gemotiveerd dat scheelt ook. Buiten het werk is er dus ook voldoende vertier. Verder zijn er de wekelijkse voetbalpotten van 2 uur lang vijf tegen vijf op een betonnen basketbalveldje. niveau is natuurlijk hoog, maar dat kon me natuurlijk niet tegenhouden een hattrick te scoren bij mijn debuut. Bezoekers zijn uitgenodigd om op maandag een balletje mee te trappen. Nou, er is natuurlijk nog veel meer te vertellen, maar voorlopig is dit het wel weer even. Het bedje roept, want morgen weer vroeg dag, hoewel de wintertijd gaat hier morgen in. Nou ja, hier, in de Palestijnse Gebieden dan tenminste, waar ze het van de Ramadan af laten hangen. In Israel gaat de klok pas vanaf zondag een uur terug, dus in Oost-Jeruzalem lopen ze een paar dagen lang achter bij West-Jeruzalem. Tsja zo val je hier dus van de ene maffe in de andere bizarre situatie.
.
